Νέα

Σήμερα στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε την κ. Ελένη Θωμά, μια νέα συγγραφέα, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Α, ρε μαμά» από τις εκδόσεις Άπαρσις. Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου

Ο Νίκος Ρούσσος και ο Θοδωρής Δρούλιας, οι ψυχολόγοι και συγγραφείς του βιβλίου «Σύμβολα του εαυτού – Εικόνες της ζωής» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις, συζητούν με την Αλεξία Καλογεροπούλου στο Σαλόνι του BookSitting.

Το βιβλίο «Α, ρε μαμά..» είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, από τα χρόνια της μεταπολίτευσης έως το σήμερα. Ένα ταξίδι από την παιδική ηλικία ως την ενηλικίωση. Ένα ταξίδι από το να είσαι μία κόρη, μίας μητέρας, έως τη στιγμή που φτάνεις να γίνεσαι η ίδια πλέον μητέρα. Τότε η σχέση αυτή, μητέρας κόρης , για μία γυναίκα ξαναέρχεται στο προσκήνιο και επαναδιαπραγματεύεται.

Είμαστε εδώ απόψε, αγαπητοί φίλοι και φίλες, για να καλωσορίσομε την Ελένη Θωμά-Κόμη στην πόλη μας, τη δεύτερη πατρίδα της, παρουσιάζοντας το πρώτο παρθενικό της βιβλίο, αν και, σας λέω ειλικρινά, δεν χρειάζεται καμία παρουσίαση, καμία διαμεσολάβηση. Γιατί, θα το διαπιστώσετε εξάλλου κι εσείς, είναι ένα βιβλίο με πολύ καθαρή σκέψη και γλώσσα, που κερδίζει σχεδόν αμέσως τον αναγνώστη, και με την οικειότητα, τη ζεστασιά και την ειλικρίνεια του λόγου του. Ενός λόγου που ρέει ανεπιτήδευτα οικείος, σαν καθημερινή κουβέντα ανάμεσα σε φίλες… Δημιουργείται, εννοώ, στον αναγνώστη η αίσθηση πως η αφηγήτρια τον εμπιστεύεται, τον κάνει συμμέτοχο, του δίνει τη βεβαιότητα πως θέλει να μοιραστεί μαζί του μια ενδιαφέρουσα ιστορία ζωής, ένα μυστικό, να ακουμπήσει πάνω του στα διλήμματα και τα ξεσπάσματά της, να φωνάξει τις βαθύτερες σκέψεις της. Δύσκολο, αλήθεια να πιστέψω πως ένα πρώτο βιβλίο μπορεί να έχει τόσο ώριμη γραφή. Δύσκολο να πιστέψω ότι όλο ετούτο το έργο, εκτός από το αυτοβιογραφικό υπόστρωμα, είναι κυρίως αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Μου είναι δύσκολο να μην ταυτίσω σχεδόν απόλυτα την αφηγήτρια με την συγγραφέα. Κι αυτή η αληθοφάνεια είναι το μεγάλο στοίχημα του κάθε λογοτέχνη και η μεγαλύτερη αρετή ενός μυθιστορήματος. Και την πέτυχε, θαρρώ, η Ελένη Θωμά σε τούτο το έργο της, κάνοντας εξαρχής και μια δύσκολη επιλογή. Επέλεξε την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, που διευκολύνει βέβαια την έκφραση προσωπικών μύχιων σκέψεων, περιορίζει ωστόσο τις διαφορετικές οπτικές.