Νέα

Σε τούτο το βιβλίο η συγγραφέας ευαγγελίζεται τον αγώνα για την ειρήνη και τη Δημοκρατία και τονίζει τη σπουδαιότητα της συλλογικής ευθύνης για την πορεία των κρατών και των λαών. Γράφει: «Η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις πονεί, όπως και η αλήθεια.» Όμως, χωρίς ιστορική μνήμη οι επιλήσμονες λαοί γίνονται δέντρο άκαρπο, αδύναμο μπροστά στις καταιγίδες των καιρών. Η μνήμη καθορίζει την πράξη. Και η πράξη, το μέλλον. Το βιβλίο της Μάγδας Παπαδημητρίου- Σαμοθράκη, «Πατρίδα ξένη», είναι, λοιπόν, ένα μυθιστόρημα, που ατενίζει το μέλλον, μελετώντας το παρελθόν. Και είναι ένα δυναμικό εθνεγερτήριο σάλπισμα, για να μη γίνει ποτέ πατρίδα «ξένη» τούτη η υπέροχη πατρίδα μας.

Έχει η Μάγδα ένα συγκλονιστικό, μυστηριακό, ασύλληπτο, μαγικό τρόπο, να μάς δραπετεύει από την ωμή πραγματικότητα, για να μεταπηδήσουμε στην άλλη ωμή πραγματικότητα της Ιστορίας, σμιλεύοντας σπαράγματα αναμνήσεων, ακολουθώντας αχνάρια ζωών, ανασκαλεύοντας σημειωματάρια διαδρομών, εισάγοντάς μας μέσα από την αχαλίνωτη περιπλάνηση του νου στο παρελθόν των ανθρώπων που πάλεψαν, προδόθηκαν, πέθαναν για την πατρίδα μας. Μέσα από τις αμέτρητες μάχες, πληγές και αγωνίες των ηρώων της, δεν χωράνε μεσοβέζικες στιγμές σιωπής, αφού οι αλήθειες που ξεπηδάνε μέσα από τις σελίδες του " Πατρίδα ξένη" μάς μιλούν στην καρδιά, στην ψυχή, στο μυαλό και μας περνούν από την έννοια του αφηρημένου χρόνου στην τρομαχτική διαύγεια των γεγονότων, στα έντονα συναισθήματα που ταλανίζουν τους ανθρώπους της.

Το βιβλίο που παρουσιάζουμε απόψε το διάβασα πριν από δυο μήνες. Επρόκειτο να συναντήσω την κ. Τσιρίδου, γιατί θα ήμασταν και οι δυο ομιλήτριες στη παρουσίαση του βιβλίου ενός άλλου συγγραφέα και θεώρησα ότι, διαβάζοντας κάτι δικό της, θα διαμόρφωνα μια αδρή άποψη για αυτήν, πριν τη συναντήσω. Το ξεκίνησα λοιπόν και το βρήκα τόσο καλογραμμένο, ώστε, πριν ακόμα το ολοκληρώσω, είχα ήδη παραγγείλει ακόμα δυο δικά της βιβλία. Τα διάβασα όλα την ίδια εβδομάδα. Για έναν βιβλιόφιλο αυτό δεν είναι καλό, η ταχύτητα στην ανάγνωση ισοδυναμεί σχεδόν με αμάρτημα. Ο βιβλιόφιλος διαβάζει αργά, απολαμβάνοντας τη διαδικασία, όπως ακριβώς απολαμβάνουμε τον κυριακάτικο πρωινό καφέ ή το βραδινό κρασάκι δίπλα στη θάλασσα. Επιπλέον, αυτή η βραδύτητα σου επιτρέπει να κατανοήσεις καλύτερα το κείμενο και να επεξεργαστείς τα συναισθήματα που σου προκαλεί, ομοχρόνως με την ανάγνωση.

Πήρα στο χέρια μου το βιβλίο «Οι σταγόνες Μνήμης» του Χρήστου Τρικαλινού που κυκλοφορεί από τις εκ. Άπαρσις μέσω ενός κοινού γνωστού μας του Γιώργου Ανυφαντή είναι ένα βιβλίο που αφορά στις αναμνήσεις που όλοι οι άνθρωποι της γενιάς του κ Τρικαλινού, οι άνθρωποι δηλαδή που γεννήθηκαν στην εποχή του εμφυλίου μπορούν να μοιραστούν.