Δύο ποιήματα του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΛΙΔΑΚΗ τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών σύμβουλος επιχειρήσεων σε τομείς Επικοινωνίας, Εκπαίδευσης με τίτλους "Σιγή ζωής" και "Σισύφειος απολογία" στα ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Η νουβέλα «Σχετικά με τον σύντροφο Ομπρέντο» μιλάει γιά τη σιωπή ως λυτρωτική αντιμετώπιση έναντι του παράλογου, η σιωπή που πάει να γίνει εκκινούσα ομιλία αντιμετωπίζοντας τουλάχιστον τις διεκδικήσεις,, τις καταγγελίες, τις εξεργέσεις μέσα στα πλαίσια της Ιστορίας, με πρωταγωνιστές δρώντα υποκείμενα κι όχι σκιές, ομοιώματα και φαντάσματα της καθηλωμένης αυτακτικής στειρότητας.
Μια συνέντευξη με τη Χριστιάνα Λαμπρινίδη, με αφορμή τη συμμετοχή της στο αφιέρωμα «Η άνθρωπος: Φύλο και Λογοτεχνική Performance» στη 16η ΔΕΒΘ.
Της Παυλίνας Μάρβιν
«Αλισάχνη», το τραγούδι της ζωής μας
Αλισάχνη, μια λόγια μεσαιωνική λέξη -τότε που χτίζονταν ο πρώτος νεοελληνικός λόγος- που θέλει να εξεικονίσει το στρώμα του θαλασσινού αλατιού, όταν επικάθηται σε λογής επιφάνειες και κοιλότητες. Αλισάχνη, μια λέξη μουσικότατη που «κατέβηκε» από το βάθρο της ετυμολογίας της (αλς+άχνη) και πέρασε στο στόμα του λαού για να σημάνει καταρχάς το ράπισμα, το μπάτσισμα, το μαστίγωμα του θαλασσινού νερού, όταν σηκώνονται τα κύματα κι ορμούν καταπάνω μας, είτε βρισκόμαστε στο κατάστρωμα, είτε στον μώλο, είτε στον βράχο: Ο Μηλιός, ο Κυκλαδίτης, ο καπετάνιος Κώστας Μπαρμπαντωνάκης, ήδη από τη δεκαετία του '50, δοκιμάζει να εκφράσει με στίχους εικόνες της καθημερινότητας από το νησί, όταν ακόμη μαθητής δοκίμαζε την ράβδο του καθηγητή επί δικαίων και αδίκων.